پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بنظر می‌رسد بعد از انواع نقد و آسیب شناسی‌ها از عملکرد پلیس راهور، بعد از انواع صحبت‌های مشفقانه رسانه‌ای و غیر رسانه ای، ضرورت اندکی شدت عمل و مطالبه گری قانونی نسبت به پلیس راهور و خروجی‌ها و دستاورد‌های آن فرا رسیده است. وقتی می‌گویی تخلفات ساکن مهمترین تخلف در سطح شهر تهران است، ما به کم توجهی قانونی شما در رفع کمبود پارکینگ می‌اندیشیم نه صرفا فرهنگ رانندگان. وقتی می‌گویی دوربین‌های کنترل سرعت ایراد دارند و دوربین‌های کنترل محدوده طرح ترافیکی خیر، ما به جیب‌های گشاد شهرداری و دور شدن از اهداف اصلی طرح ترافیک فکر می‌کنیم (بزرگراه صیاد شیرازی را رصد کنید) نه نیازمندی به تعمیر دوره ای. وقتی می‌گویی در حال دنباله گیری طرح ۱۰ برای سامان دهی موتور سواران هستیم، ما با ادله‌های قابل اثبات در هر محکمه‌ای که باشد می‌گوییم اهمال مسلم دارید (اگر نگوییم قصور، تقصیر و ترک فعل دارید). وقتی از رفع نقاط حادثه خیز، رفع گره‌های ترافیکی، رفع معایب مهندسی حرف می‌زنید، ما کم عرضگی تان در استاندارد سازی سرعت گیر‌ها را جلوی چشم مان می‌بینیم. ما قصد نمک نشناسی، سیاه نمایی، تشویش، لایه کشیدن، حب و بغض، جریان سازی برای دیده شدن، قدرنشناسی و ..، نداریم. ما مدعی هستیم که اطلاعات و خروجی‌های تان در بهره گیری از ظرفیت‌های قانونی منجر به تنظیم گری امور بشکل فرابخشی بشدت جای کار کردن دارد.

پیرو مصوبه هیئت وزیران در جلسه مورخ ۲۵ تیر ۱۳۹۹، معاون اول رئیس جمهور اقدام به ابلاغ اصلاحیه برخی از عناوین و جرایم تخلفات رانندگی نمود. ضمن تشکر از کلیه فعالان این حوزه، سوال این است که آیا در این مصوبات و قوانین، کسی به فکر احقاق حقوق مسلم شهروندان و تامین خواسته‌های قانونی آن‌ها است؟ آیا برخورد قهری، سلبی، یک طرفه و به قول معروف، اعمال قانون و اخذ جرائم، پاسخگو به نیاز‌های جامعه جدید خواهد بود؟ این مسیر یکطرفه تا کی باید دنباله گیری شود؟